POŁAWIACZE PEREŁ

Ściągnij z serca pancerz, szyty nieufnością.
Wrzuć go bez wahania w marzeń wartkie fale.
Nie pytaj rozsądku, nie licz jak Harpagon
I wykonaj ze mną to salto mortale.

Zanurkujmy w miłość, jak w wielki ocean
Szczodrą ręką losu rozlany przed nami,
Gdzie w ruchomych piaskach, ukryte w ciemnościach
Ciągną się atole usiane skarbami.

Na dnie w grząskim mule leżą rozsypane
Srebrnych gwiazd miliony , bogatych w życzenia,
Które się zsunęły z sierpniowego nieba,
By tu oczekiwać swojego spełnienia.

Popatrz, przy ukwiale, obok skalnej groty
Leży nasza gwiazda kiedyś zagubiona.
W jej sercu już dawno życzenie dojrzało.
Wyczyśćmy je z mułu, niechże się dokona.

Popłyń ze mną dalej przez błękitne wody
Omijając rafy zwątpienia i strachu,
Tam gdzie się pod wodą korale rumienią
I gdzie wielkie małże leżakują w piachu.

Musimy odnaleźć tę, co perłę chowa,
Zrodzoną w muszelce z ziarenka nadziei.
Ona dawne szczęście, rozbite jak wazon
Swą cudowną mocą z powrotem nam sklei.




Małże rodzą perły z ziarenek piachu,które niechcący dostają się pod skorupę powodując na skutek ucisku i podrażnienia stan zapalny.Ta moja perła zrodziła się także z ziarenka tylko nie piachu a nadziei.

autor

Barbara Ponikarczyk

Napisany: 2008-10-11 Dodano: 2008-10-12 13:56:15

Ten wiersz przeczytano 1652 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie