POLOWANIE

Szara wataha w oddali wśród brzóz,
czarny wilk wiedzie stado wiernych dusz...

Mądrością dowódcy podąża ,czuje zew,
w księżyca blasku płynie śmierci śpiew...

Cicho powoli pośród mgły i trawy,
wilcza rodzina poszukuje strawy...

Oczy czerwone w mroku nocy lśnią,
w sercach dzikich czarne anioły gdzieś śpią...

Krok jeden trwa w bezruchu poczyniony,
w hałasie bowiem liczne zginęły by persony...

Już ciała wychudłe prężą szare grzbiety,
doskok ku ofierze,pada strzał niestety...

Po chwili myśliwy w pochwę strzelbę chowa,
w śniegu wśród krwi leży ubitych połowa...

Bestiami nazwane wciąż szykanowane,
przez wielu ludzi wciąż niedoceniane...

A przecież polują gdy głód zaspokajają,
nie tak jak my ludzie krwią się nasycają...

Najokruniejszymi bestiami są ludzie, bo zwierzęta zabijają by przeżyć...

autor

SERCE®

Napisany: 2007-03-19 Dodano: 2007-03-19 18:01:14

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie