Pomarańczowa toń parzonego cukru

Czy widziałem kiedyś uśmiech palonych nadziei
topionych w pomarańczowej toni parzonego cukru
nadzieje w których wszystko na lepsze się zmieni
ze łzami szczęścia,nie łzami smutku


Czy widziałem zdumione zakrwawione wargi
z wymuszonym grymasem kryjącym prawdę
i uśmiech szatą,pod którą człowiek jest nagi
ze słodkim-"już wszystko mam,niczego nie pragnę"


Czy widziałem oczy z niewiarygodnym blaskiem
promieniujące ciepłem i szczęściem do świata
pokryte szczerymi łzami prawdy i jej brakiem
za którymi prawda jak człowiek jest naga


Czy widziałem ludzi,którzy palą je bezwiednie
ukryte głęboko w człówieku nadzieje
ludzi z którymi marzenie każde w parze biegnie
i każde z każdym słowem kruszeje


Czy widziałem tą piękną aurę palonych nadziei
topionych w pomarańćzowej toni parzonego cukru
zakrywającą ciepłą słodyczą fakt beznadzei
ze srebrnym promieniem gorzkiego lukru


Niesłychane,że widuję to wszystko codziennie
gdy przed snem,na jedną choć chwilę
spoglądam na siebie w lustrze w łazience

autor

cynamonowy

Napisany: 2005-06-26 Dodano: 2005-06-24 10:28:07

Ten wiersz przeczytano 792 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie