Pomnik
Gdzieś w głębi świata
na rogu ulicy
stoi Twój pomnik
Dzieło dłuta miłości
Jestes samotny
Na placu wśród świateł
słyszysz dzwony katedry
Kroki przechodniów wystukują
rytm Twojego serca
Serca z kamienia
tętniącego życiem
Ulica zamiera
Wszędzie cicho i pusto
A Ty stoisz jak zawsze
z wyciągniętą dłonią
autor
evel@
Dodano: 2005-05-04 07:52:09
Ten wiersz przeczytano 584 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.