Pomocna dłoń. Kokaina.

"Bo życie jest zbyt krótkie aby popaść w odwrotną przyjaźń..

„Sama samotna po kilku prochach się stałam..
Sama nie wiedziałam co tak naprawdę ze sobą wyprawiam.
Nie widziałam tego, co widza inni.
Nie przejmowałam się spojrzeniami.
Wszystko się zaczęło od pewnej chwili.
Gdy odeszłaś, zostawiając mnie samą,
Tak to ty moja kochana mamo..
Gdy ciebie było brak, wszystko oddawało znak.
Już wtedy wiedziałam, ze musiałam dawać sobie sama radę.
Ale nie potrafiłam i na złą ścieżkę trafiłam.
Może się zgubiłam. Może chciałam w ten sposób ukryć cierpienie.
21 listopada znana mi dobrze ta data.
Dwie cyfry, a tak dużo znaczą, dla mojej wielkiej rozpaczy.
W tym dniu wszystko się skończyło.
Umierałaś na moich oczach, a ja nie potrafiłam ci pomoc.
Jaka ja córką byłam. Skończyło się wszystko.
Naprawdę wszystko, ty umarłaś, a ja wraz z tobą.
Tylko ty ciałem, a ja duszą.
Wtedy wszystko się zaczęło.
Próbowałam znaleźć nową przyjaciółkę.
Bynajmniej na złą trafiłam.
Od pewnego czasu swoje smutki z kokainą dzieliłam.
Ją potrzebowałam gdy czułam się sama.
To ona przeniosła mnie do szpitala.
Lecz skończyła się nasza znajomości,
Gdy zrozumiałam, że głupia byłam,
Że dałam się wciągnąć w tą całą przyjaźń.
Ale zrozumiałam, że musiałam skończyć, tak naprawdę ktoś mi w tym pomógł.
I zmieniłam się, naprawdę. Dla ciebie to mamo zrobiłam.
Tak szybko chciałam abyśmy się spotkały.
I robiłam wszystko aby to się stało.
Teraz wiem, ze ty poczekasz.
Ale zawsze będą łzy się znajdować w moich powiekach..”

Boże przebacz mi kolejny raz, że głupio żyłam. Że głupią sie stałam pod wpływem kokainy."

autor

Heyllon

Napisany: 2008-10-25 Dodano: 2008-10-26 10:53:32

Ten wiersz przeczytano 565 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Monolog Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie