***/ponoć/
ponoć
już pokątnie
na ulicy
ludzie się ze mnie śmieją
a tak naprawdę
ludzie są
moją wiarą
moją miłością
i moją nadzieją
Warszawa,23 .5.2010
autor
Tomasz Rudnicki
Dodano: 2010-06-05 07:45:39
Ten wiersz przeczytano 496 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
świetna miniatura :-) nie wiem czemu dałeś zmutny
klimat, dla mnie ten wiersz jest pełen optymizmu :-)
Rozumiem, ale jestem przekonany, że to jedynie,
margines populacji. Pięknie powiedziane "ludzie są
moją wiarą
moją miłością
i moją nadzieją". Należy, o tym pamiętać!
szkoda że nie zawsze ludzie są wiarą nadzieją i
miłością ,ale można wybierać i otaczać się takimi
którzy na to zasługują -ładna miniaturka -pozdrawiam
ludzie potrafią być okrutni...ale trzeba wierzyć, że
nie wszyscy
Wspaniale powiedziane, tylko szkoda, że ludzie nie
zawsze tacy są.
prywatnie uważam, że rytmicznie lepiej było by bez
drugiego "moją"