W popiołach

I mnie na myśl przyszła "Bracka" Turnaua. Uroczy
wiersz :)

O i jeszcze jeden tak uroczy melodyjnie. Pozdrawiam :)

Dobry Bóg został sam,
człowiek wszak tego chciał,
pogrzebane w popiołach marzenia.

bardzo mądre i refleksyjne słowa - to wystarczy za
komentarz - pozdrawiam

środa choć świąteczna szaro-bura jak popiół była a
Wiosenka gdzie?

Sprzedawać marzenia nie będąc marzycielem. Sztuka dana
niewielu niosąca nadzieję. Marzenia są jak ogród pełen
kwiatów w rozkwicie. Gdy do niego zawitasz zmienia się
Twoje życie.....

Melodyjnie Magdo, ślicznie. Pozdrawiam serdecznie:-)

Ładna refleksja Magdo. Pozdrawiam serdecznie

Vick- a nie. Jestem tolerancyjna i sama kiedyś
paliłam.

A ja śpiewam na melodię z piosenki "Bracka" Grzegorza
Turnaua.
Chociaż śpiewam to za dużo powiedziane :))
Twoje wiersze są piękne.
Pozdrawiam :))

Oj tak oj tak świat szary zbladł. Za oknem mgła ale
jest nadzieja na słoneczko :)

Andrzejewski grzebał w popiele i znalazł diament,
choć niebo nad Polską było wówczas czarne jak
atrament,
a gdy na Żer romski Stefan wraz z Olbromskim raf fałem

żeglował po wódach Hiszpanii - pioły, pioły i popioły
miały
inni palili marlboro i z pełnego popielnika
iskiereczka mruga
niedogaszonego kiepa, aż niepaląca magda* wszystkich
ich obruga!

No magdo z gwiazdką ..fajnie napisałaś . Ja zamieniam
właśnie.:)

Ładnie. Może "Smutny świat" zamiast "Bury świat",
przez wzgląd na bliskie położenie słowa "szarobure" .
Może uda się jakoś pozbyć tego podwójnego "sam" w
trzeciej strofie? Miłego dnia.

No to śpiewamy.
Na melodię
Biały bal / Andrzeja Rosiewicza /
:)
Pozdrawiam, magdo*

Marzenia w popiołach, ale nadzieja zawsze na złoto
zamienia.
U człowieka zawsze tak...
Bardzo ładny wiersz.
Pozdrawiam:)