Popłakowanie
wiersz gwarowy
Popłakowanie
Nocom abo i casem za dnia
przychodzi ból,po minionym casie,
dzieciństwa i młodości w holak
z ojcami w drewnianej sopie
ka przysłak na świat.
We śnie smutno patrzom
na mnie drewniane węgły ścion
i małućkie okienka z okiennicami,
ftore skrzypiom nie smarowane
od pół wieku.
Śnijom się mi tyz kwitnące
pola grulane,zogony owsa
i niebieskość lnianyk kwiotusków
pod lipowymi wielkimi,brzęcącymi,
bukietami.
Wsędyj zaś krowy mierendzające
i kierdele owiecek po holnyk upłazak.
Minyno syćko i już nigdy
się nie wróci.
Temu pewnie takie bolesne
to moje popłakowanie
i zbacowanie moik braci mniejsyk
i więksyk ode mnie.
Ino hole jako downo
widzom się takie same
choć już ni ma orłów w nik
ostały ino opuscone gniozda
i na zawse poniechane.
Jesce kwila i moje
popłakowanie tyz minie
pośrodku wielkik murowanic
i autowyk spolin….
skorusa
Komentarze (19)
kocham to jak piszesz, jak wspominasz, nawet jeśli
popłakujesz
Czasami tak bywa, że tęsknota sprawia iż potrafimy
uronić łzę. Ładny wiersz rozbudzający ową tęsknotę za
tym co minęło.
Pozdrawiam:)
Wzruszająco, pięknie.
I będę płakać, bo tak smutno,
że wszystko przeminęło. Dobranoc skoruso.
Pozdrawiam serdecznie:)))
Wzruszająca nostalgia,
ale nie płacz skoruso bo i mnie smutno:(
Pozdrawiam serdecznie:)
Prze sympatyczne
Wzruszająca refleksja. Przeczytałem z dużą
przyjemnością.
Dobrej nocy!
a swoją drogą to rzeczywiście tych ORŁÓW latających po
niebie żal. Pięknie skoruso, ale zawsze tęskni się za
czasem dobrym a minionym. Pozdrawiam :)
Wyruszająco, pięknie.
Pozdrawiam, skoruso.
Mija*
Moja co dobre ale moja też Ci złe, skoruso zawsze z
fascynacją czytam twoje gwarki,są świetne choć często
zadumane i zatęsknione,pozdrawiam :)
niezmiennie wzruszasz, skoruso,
zawsze czytam z przyjemnoscia,
nie zawsze komentujac,
poZdrowka:)
Ja też sobie tak często popłakuję
Pozdrawiam skoruso
Dziękuję za gwarowo napisany ładniuśki wierszyk
Pozdrawiam
nieuchronność losu , zawsze pozostaje żal
młodości,,,,pozdrawiam :)
Witaj Skoruso, smuteczki i smutki za tym co minelo,
puste gniazda, rowniez bardzo wymowne.... swiat sie
zmienia a w nas pozostaja wspomnienia. Bardzo podoba
mi sie ten piekny klimatyczny wiersz. Moc usciskow i
serdecznosci.