Poproszę Słowika…

U wrót dnia czekam i czas spinam,
na kołowrotku tęsknoty zaczynam
zaplatać warkocze z nici pajęczej.
Chcę tylko ciebie…nikogo więcej!

Wciąż stoję w szczodrych przeciągach duszy
Niech mnie chłosta, niech stamtąd wyrzuci
resztki dumy… i cierpienie skruszy
powiedz szeptem…kiedy do mnie wrócisz?

Szkoda łez moich…tej szklanej udręki…
Więc zbiorę ten niepokój i lęki,
kaprysy …wyrzucę je prosto w słońce!
Niech się spalą w popiele gorąca!

Poproszę słowika, niech cię zapyta
o zdrowie… jeszcze z zorzą powita
szczebiotem słów poezją skropionych,
moją frezją uczuć w nią zaplecionych

Niech twe smutki melodią rozprasza,
w ciernie róży powbija i nakłuje…
A ja cichutko z rosą cię zapraszam…
i ucztę na Twe powitanie przygotuję!

autor

Czerwona...róża

Napisany: 2006-09-23 Dodano: 2006-09-23 00:04:42

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 52

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie