PORANEK

TO TAKIE MIłE GDY W CHWILI ZWąTPIENIA SłOńCE JEST WSTANIE PODNIEść CIE NA DUCHU-DO CHęCI DZIALANIA- I TAK BYłO I NADAL JEST ZE MNA:)

Obudzona jestem kłującym promieniem słonecznym
Który nakazuje podnieść me zmęczone powieki – i wstać!

Dalszą drogę zapełnienia wyznaczam sobie ja
Wstaje i żyje!!

Każdy mój krok odkładany prawą a następnie lewą noga
Z uśmiechem na twarzy
Wyzwala we mnie uczucie niezwykle dziwne

Bo życie jak sen…
Im dłuższe-tym nudzi
Czasami owleka w monotonię i niepokoi końca

DWA LATA TEMU...A RESZTE ZNACIE

autor

Wiolineczka

Napisany: 2004-06-04 Dodano: 2006-09-15 13:44:53

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie