Poranek

Słońcem wstaje niedospany
Napełniony sennym głosem
Chwiejnym krokiem rozebrany
Toczę ciało swe z chaosem
Do łazienki wpadam ślepo
Łeb pod wodę chowam strusio
Co za wyczyn co za tempo
Dziś do świata wracam lekko
Później gole swe oblicze
W pianie nurzam ostrzy dwoje
Chcę zaśpiewać jednak milczę
By nie wzbudzić uszu torsje
Ręcznik balsam kremu ździebko
Szczotka włosom ład przynosi
Jeszcze paszczę szurnąć lekko
No i majtki wdziać się prosi
Reszta to już z górki leci
Jakaś odzież i skarpetki
Coś na ruszt wyrzucić śmieci
I powiedzieć jestem wielki

autor

imiriana

Napisany: 2007-07-18 Dodano: 2007-07-18 11:57:13

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie