poranek

W zwykłym dniu,
Przebudzenie nagłe,
Stłumiony gwar-
To świt, zza oknem.
Woal zaspanych oczu, ten sam obraz odsłania
W mrocznym wygaszonym pokoju
Do życia ciało, swe unosisz
I jeszcze tak nie obecny ,niepewnie się poruszasz
A już w głowie ,tak wiele myśli nowych
I nagłym ruchem dłoni, dzień w ten mrok wpuszczasz
Rześkim poranka powietrzem płuca swe ożywiasz
Po szybkim w biegu śniadaniu
W codzienność swą wyruszasz
By być tym trybikiem
Co machinę porusza…

autor

darkoblue

Dodano: 2008-11-05 10:00:58

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie