Poranek

Pierwsze promienie się rodzą
jasne niczym pasemka
nieśmiało w ciemnościach brodzą
to zwiastun dnia- jutrzenka

do walki wyruszają zorze
dzień wysyła jasności
noc zdzierżyć tego nie może
aż pojaśniała ze złości

nagle powietrze przenika
gwizd co ciszę przerywa
niczym dzwon poruszany przez dzwonnika
który na poranną mszę wzywa

to kos pobudkę głosi
gwizd się po ziemi ściele
oznajmia że dzień wstaje
skowronek rozpoczął trele

na płocie siedziała przejęta
gromadka wróbli mała
jakby na sygnał dyrygenta
jednocześnie zaćwierkała

ziemię szczelnie osłania
mgieł porannych pierzyna
wiatr powiewem je przegania
dnia podnosi się kurtyna

coraz jaśniejsze słońca promienie
życie gra nowym aktem
noc odeszła w zapomnienie
dzień stał się faktem

autor

idol

Napisany: 2009-05-15 Dodano: 2010-11-12 12:56:38

Ten wiersz przeczytano 1065 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie