w poranności

w bezkresie nieba podróżuję i szukam człowieka

smutny motyl usiadł na krwistoczerwonych płatkach róży...zadumał się nad przemijalnością...
chwila, tak nostalgiczna przybliża do wieczności
strzepnął szary pył, który zasłonił go jak kirem...
...motyl
delikatne westchnienie poranka
rosa zabłysła na jego skrzydłach i przez chwilę mieniła się tysiącem barw....
...a potem zaschła na koniuszku jego istnienia...
szara powłoka opatuliła zastygły malutki kształt

bez dolnej dedykacji

autor

przebiśnieg

Dodano: 2005-04-16 09:43:25

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie