Poranny ogród

Przechadzaj się moimi myślami,
wchodź na moje drzewa,
zasadź w moim ogrodzie samotność
na którą zasłużyłam.

Gdzie jest początek tej nienawiści,
która kształtuje śmierć w naszych słowach
i spokój, w który nikt nie wierzy.

Tak traktować niewinność
i pokazywać jej wszystkie diabelskie sztuczki,
tak chodzić nocą,
zupełnie obok siebie.
Tylko my potrafimy.

Krzycz,
może cię ktoś usłyszy,
lecz w tym niemych słowach,
nie ma znaczenia.

To ta porażka
tworzy nasze przeznaczenia,
już czarne serce,
pogrążone w milczeniu,
nigdy nieuśpione,
nie obudzą się
wraz ze światłem poranka,
poranka którym Cię nazwałam tej nocy
i umarłam.

autor

Black Aurora

Napisany: 2008-09-09 Dodano: 2008-10-11 16:01:49

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie