Porcelanowa miłość

Ja porcelanowa baletnica w srebrzystej koronie
dumnie na kominku u twego boku stoję
przy tobie niczego sie nie boje
żadnej łzy nie uronię

Uśmiech pojawia sie na mojej twarzy
z myślą o tym że nie jedna o tobie marzy
to co z tego że nie jesteś idealny
mi to nie przeszkadza
i tak nas łączy ze sobą jedna podstawa

Chcę ci oddać całe serce
iść przez życie z tobą chcę
Umiłowałam mojego ołowianego żołnierzyka
A nasza miłość to prawdziwa klasyka

autor

pata_grucha

Napisany: 2007-08-09 Dodano: 2007-08-09 10:42:59

Ten wiersz przeczytano 826 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie