PORTRET...

Jakoś tak dawno nie czytałem twoich wierszy, a sa
takie nastrojowe niepowtarzalne.Ten ostatni jest na
mój gust naprawde piękny.Podobaja mi sie takie
klimaty.Pozdrawiam

Tak dawno Cię nie czytałam.... a jak zwykle masz
tajemniczy urok zaklęty w słowach....

Myśle ,ze tę kobietę z portretu masz clay czas w
sercu i chyba juz tak zostanie
Wiersz bardzo dobry

jak dobrze patrzeć na magiczny portret, w którym magia
i ukojenie...zawsze szukam Twoich wierszy, w nich też
jest magia

Niech zawsze bedzie Twoim ukojeniem i niech zawsze
pozostanie w sercu .... a wiem ze pozostanie ...
posylam delikatny usmiech ...

Układam złożone dłonie do snów.......bardzo
ładny,ciepły wiersz poprzetykany ładnymi słowami jak
piękna tkanina gwiazdami.Zniewala oczu
błękitem.Pięknie.Pozdrawiam+

Jak zwykle świetny wiersz. "przychodzą madonny mgielne

rozpościerają ramiona" - to chyba najepszy kawałek.

Jak sen z matczynego łona.........piękne:). powrót
pamięcią do tych cudnych chwil.

z przyjemnością przeczytałem ten wiersz, jest naprawdę
dobry, ma się po nim chęć zobaczenia tej kobiety z
portretu.

układanie do snu ...a przed oczami
portret....ukojenie...piękny opis ...tuż tuż przed
zaśnięciem...