Portret malowany wyobraźnią
Kiedy zamykam oczy, w myślach maluję twój
portret.
Rysy twarzy męskie, a zarazem łagodne,
włosy ciemne, przeplatane srebrnymi
nitkami,
oczy w odcieniu szarości, patrzące z
czułością,
usta rozchylone w uśmiechu, tęskniące do
pocałunku,
dłonie, kryjące w sobie delikatność
dotyku,
ramiona w których jest pragnienie
przytulania,
na twarzy maluje się rozmarzenie.
Wybacz mi…nie jestem dobrą malarką,
więc portret wyszedł mi nieudolnie,
lecz nikt go oglądać nie będzie,
jest tylko dla ciebie.
Komentarze (31)
Anno, podoba mi się portret słowami namalowany, nie
bądź zazdrosna pokaż go światu :))) ciepło pozdrawiam