Posąg

Mięśnie napięte
Kształty załamań
Miałeś oparciem
Byłeś ciężarem

Nieskazitelne piękno
Opadające wzorcowo
Miałeś satyrem
Byłeś posągiem

Glinianą Wenus zbyt długo wypalałeś
W rozżarzonym piecu z lodu
Twoje marmurowe dłonie
Skruszyły atrybuty jej w popioły

Apollo

Kropel kilka
Ze źródła złotego
Czułe słodkie muśnięcia
Subtelnie zlały ją z okruchów

Na nowo powstał
Posążek kuszenia
Pełna falujących linii
Odrzuciła twą boskość

Przegrałeś Apollonie
Ziemia zasypie kamienie
A woda porwie
Z Milo Wenus
Do wieczności popłynie

autor

Neko

Napisany: 2005-11-17 Dodano: 2005-11-19 09:10:14

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie