Posłuch który zmienił zakochanie

Czekam by wkońcu podniósł wzrok...

Ranny deszcz budzi mnie,
monotonny stukot kropli o parapet,
a z okna cicho płyną łzy - małe krople rozpaczy
Smutne oczy wpatrzone w codzienność
którą trudno zmienić.
Ale jest ktoś kto może pomóc,
szarość dnia zmienić.
Ta osoba zmienia łzy w uśmiech,
która potrafi wszystko
jest magikiem mego życia.
Szkoda, że ta osoba
boi sie podnieść głowę
i spojrzeć mi prosto w oczy.
Przez jeden głupi posłuch
przez jedno głupie zdanie
które tak wiele zmieniło.
Przez posłuch który zmienił zakochanie,
przez posłuch który zmienił jego zdanie
on nie chce podnieść oczu
z czarnego pustego asfaltu.
A im bardziej on spuszcza oczy
tym bardziej chce w nich widzieć radość
lecz im bardziej w nie zaglądam tym bardziej ich nie widze.

...by w końcu spojrzał w me oczy, i zobaczył w nich radość nie gniew. :(

autor

Znajda

Dodano: 2007-03-10 19:30:10

Ten wiersz przeczytano 644 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie