Posłuchaj
Posłuchaj,
cisza śpiewa,
bezdźwięcznie szepcze rosa.
Zaglądam w oczy niebu,
w obliczu śmierci
bosa.
autor
magda*
Dodano: 2013-09-14 00:09:31
Ten wiersz przeczytano 1534 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
zamykam oczy i słucham
refleksja i moc miniatury zatrzymuje
Kilka słów, które zatrzymują na długo. Skojarzyłam
sobie z ostatnim smutnym wydarzeniem w Twoim życiu...
Pozdrawiam cieplutko, Magduś:)
Bardzo wymowna, zatrzymała.
Pozdrawiam
Piekna miniaturka, piekna:)
Pozdrawiam.
Głęboki wiersz.Wszystko prawda.W obliczu śmierci
bosa.
Pozdrawiam
Piękna miniatura i wcale nie smutna. Po prostu mówi o
prawdzie.
Jurek.
Posłuchaj,
milknie cisza,
zmoczone rosą stopy
chłoną zachłannie życie.
Zasnuły szepty niebo
Szczęśliwy, kto ją słyszał.
Magdo, tylko słuchać, bo przecież to bardzo
rzeczywiste i dotyka każdego. Nie wszyscy potrafią tak
wyrazić, jak Ty...
Pozdrawiam :)))
Bardzo dobra :)
smutno ale pięknie, pozdrawiam
Bardzo dobra miniatura. Pozdrawiam
świetna miniatura,
takie lubię i cenię;
zwięzłość i prostota
Ładna, refleksyjna miniatura. Pozdrawiam Magdo:-)
Człowiek boso się rodzi i bosy umiera.Tak też można
zrozumieć. Pozdrawiam
Urokliwie.
Gdzie Ty mieszkasz magdo, ze u Ciebie słońce,
przeprowadzę się tam.
W Wawie szaruga i smutno.
Pozdrawiam:)
Piękna miniaturka delikatnie smutkiem owiana
.Pozdrawiam.