Postanowienie

Nie wiem,czy to co napisałam można nazwac wierszem i czy się tu nadaje,ale...wszystkiego trzeba spróbować :)

Wstając dzisiaj - zrozumiałam,
iż dzień jest następny,ale nie nowy,kończący poprzedni.
Otworzyły się oczy,które nie zauważyły zmian,tych co nadeszły.
Z dzbana wylała się tęsknota,której nie sposób zatamować,
do dziecięcego uśmiechu i marzeń,które miały stać się rzeczywistością,
a zniknęły wraz z dorastaniem,którego się bałam.
Przestałam pamiętać,co to jest radość,znienawidzone człowieczeństwo
- nadeszło...
Ziemia pode mną runęła,tak nagle.
Nie zdążyłam złapać małej rączki dziecka,które chciało mnie spowrotem nauczyć.
Żal i rozpacz zapanowała nagle nad sercem,paniczny strach i pytania,
o których nie wiedziałąm nic dotychczas.
Zobaczyłam zapracowaną mnie,tą której nie pragnęłam widzieć
- otrząsnęłam się.
Usłyszałam krzyk z własnych ust:'Nie pozwole',
wpadając w głęboką wode,łapiąc ostatnie koło ratunkowe.
Pościel mokra,od łez,samoistnie wypływających z oczu
I ból,i gniew,i pytania:'Dlaczego?'
Nie zatracę się wiecej w tym,co już poznane,
nie posłucham innych,lecz własnego rozumu,
nie wiedzą lepiej niż ja,a ja nie wiem lepiej od nich,
Dlatego...
Dlatego się dowiem i poznam,tego czego i oni nie wiedzą.
Będe dalej ciekawa świata,wszystkiego,
będe zaspokajać swoją niewiedzę i się uczyć...
Uczyć się życia.
Chcę wiedzieć więcej
I odkrywać piękna świata,cieszyć się nowym dniem,tym co mi nieznane.
Nie stracę drugi raz życia,nauczę się,od początku...od dziecka...

autor

Myszka93

Napisany: 2008-05-01 Dodano: 2008-05-01 12:15:29

Ten wiersz przeczytano 482 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie