A potem...

Co potem? Biała brama, światło jasne za tunelem?
Co później? Może miłość, może przyczyn szczęścia wiele?
Co kiedyś? Może radość, brak pustki w sercu i lęków?
Co wtedy? Czyżby więcej uśmiechów i życia wdzięku?

Lecz co teraz? Czyżby smutek i życie niewdzięczne raczej?
Może trwoga, przelęknienie, serca zastój, czyż inaczej?
Może dróg do śmierci mnóstwo i samotność pustelnicza?
Czy dopiero się urodzę czy już widzę światło znicza?

autor

Sigul

Dodano: 2006-08-25 05:12:40

Ten wiersz przeczytano 1110 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie