A potem Proza

Były pierwsze dni lata. Za oknem wstawał dzień. Okruchy światła niczym śnieżne płatki, znikały w promieniach wschodzącego słońca. Ponad ogrodem, w powietrzu wzbijała się delikatna błękitna mgiełka. Zamyślona, obserwowała cienie gałęzi drzew tańczących na ścianach, które powoli przemieszczały się wraz z wędrującym słońcem. W jego promieniach drobinki kurzu, zdawały się tworzyć własną galaktykę. W fotelu, drzemiący puszysty kot, co jakiś czas rytmicznie poruszał ogonem, zapewnie śniąc o słodkiej śmietance i tłustych myszach. Turkusowo zielony owad, pożywiał się pospiesznie z kielicha kwitnącego geranium, stojącego w glinianej doniczce na schodach. Była sama i przygnębiona. Miała wrażenie, że w pokoju wciąż unosi się leciutki zapach jego wody po goleniu. Kiedy powiedział, że się muszą rozstać, poczuła się nagle jak w pustej i ciemnej jaskini. Jej serce, nie chciało się pogodzić z jego odejściem. Całymi miesiącami krwawiło na myśl o nim, choć zdała sobie sprawę, że miłość do niego, to tylko nierealne marzenie. Kiedy w jej życie, pełne przemocy i łez, wdarła się miłość, była bezgranicznie szczęśliwa. Teraz, została srogo przez los ukarana, zapłaciła za nią zbyt drogo. Nie widując go, łudziła się, że jest wyleczona z tej miłości, ale kiedy nieoczekiwanie zadzwonił , zrozumiała, że się myliła. Nadal pragnęła, by wrócił i by było jak dawniej. . Zapomniała bolesne zdarzenia, samotne dni i wieczory. Chciała być z nim , zdecydowana nie zrezygnować ze swego szczęścia. Kiedy popatrzyła w niebo, zdumiał ją różowy odcień chmury, która niefrasobliwie przeglądała się w strumyku, nijak nie chcąc uczestniczyć w jej smutku. Miała wrażenie, że jej marzenia są ciągle zakute w kajdany. A kiedy…c.d.n.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2014-01-15 Dodano: 2014-01-18 17:06:45

Ten wiersz przeczytano 1004 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie