Potrafię w ciszy ...

Potrafię w ciszy przywołać przed oczy,
Twoja sylwetkę na pamięć
Dziać się to może o każdej godzinie,
w dzień i o zmroku, i w deszczu i gdy zamieć
Potrafię Twoja twarz,
namalować w pastelach i na ołtarze zanieść

Wyszukuje słowa dla Ciebie
i piszę je na ośnieżonym stoku białym
Z daleka widoczne są me słowa,
dla Ciebie pisane,
barwnie – zlotem tkane

Wiele z nich niosę je ku Tobie w mych dłoniach
Podaje je ptakom, motylom by niosły lotem
Podaje je Tobie piękna amazonko ,
biegnąca w mych myślach po błoniach

Całymi godzinami siedzę nad kartkami brystolu
kreśląc - twarz już mi znaną,
malowaną na śnieżnym stoku
Maluje ciebie , oczyma i duszą
rysuje raz barwnie ,raz inaczej,
inaczej jak Twoje odbicie
Wiele kart zapisanych, moimi rękami
a ta prawdziwa , nie zapisana , nie potrafię,
przyznaję się ze łzami

Bo piękno oddać i całą prawdę o nim
- to Twoje i moje życie je goni
Maluje, rysuję Twoje i moje radości ,
nasze szczęście w miłości

Może to kwiat barwny ,Ciebie godny,
może kromka chleba gdym głodny
Namalowany półuśmiech Twój gdy Tobie zimno
Barwami ściele wokół siebie piękno
gdym samotny

Nad pustą kartką ,siedzę ,siedzę
gdy pragnę Ciebie - wtedy smutny
Zamykam wtedy oczy ,
przywołuje Twoja twarz i jestem radosny

Potrafię w ciszy przywołać przed oczy, całą Ciebie,
Może to banalne
- wtedy jestem szczęśliwy jak w NIEBIE

autor

slonzok

Napisany: 2010-10-07 Dodano: 2010-10-06 08:10:00

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie