Powiedzmy nie
Każdy ma taką osobę w swoim życiu z która przy rozstaniach gotują się wnetrzności....
Odejdźmy,
lecz nie w pośpiechu
on dziś dzieci swe
cierpieniem nazywa.
Powoli powiedzmy dozobaczenia,
zgińmy w oczach swych
muskając wargi tęsknoty.
Przymknijmy powieki
i zapłaczmy,
padnijmy na kolana
i przeprośmy
za to rozstanie,
za chwilę niebycia.
Przeprośmy,
jeśli trzeba,
za wojny i głód.
Mówmy ile trzeba,
klękajmy kiedy każą,
słuchajmy kiedy mówią
i powiedzmy
że nie odchodzimy,
tu ...
w tym miejscu
aby dać przykład,
pokazać,
na zawsze.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.