Powracające lęki...

Odkąd sięgam pamięcią
ten lęk mi towarzyszy,
wciska sie mocno w umysł,
nie mogę go wyciszyć.

Widziane oczami dziecka
przerażające scenki
jak film kręcą się w głowie,
wracają jak refren piosenki.

Jak młot dudni - pukanie,
serce się łomocze,
krzyk, tłuczone szkło, szlochanie,
spuchnięte matki oczy.

Weszło we mnie głęboko,
zraniło moją duszę...
i nie minęło, trwa nadal...
Iść przez życie z tym muszę.

...wracają przykre wspomnienia z przeszłości.....

autor

Jolcia

Napisany: 2006-03-19 Dodano: 2006-03-19 15:20:23

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie