Powrócą ptaki

Czekam na Twój kolejny wiersz, bo poprzednie
przeczytałem :) Pozdrawiam serdecznie +++

Mieszkam w Bieszczadach od roku 1949, jestem Weterwnem
Turystyki Górskiej, ale natura leśna w latach 50 -60
inne miała szaty i mieszkańców leśnych jak ptaki,
zwierzęta, węże, żaby ryby, runo leśne, grzyby zioła
itp.Obecnie ptaków cieppłolubnych niema ani połowy,
podobnie stałych mieszkańców
pozostało nie więcej ja 30-40 % a żab i pstrągów w
rzekach i potokach pozostało prawie O, a w tamtych
latach za godzinę dwie wyciągałem wędką 100 i więcej
pstrągów inne ryby wyrzucało się spowrotem do
wody.Węża unikalneglne Eskulapa widziałem w roku 195o
przy rzece w Serednicy i więcej nie spotkałem.
Przyczyny zmian bezlitosna wycinka lasów i
chemizacja.Ponad 25 lat kameruję /kamera ramienna/
dziś cyfrowa mała/ gdy obecnie nagrywam naturę laśną,
muszę dogrywać z innych kaset śpiew ptaków lub na
zalewiskach rechot gody żab, bo
w ostatnich latach trudno spotkać.
Piękno natury bieszczadzkiej
w 4 porach roku trudno zatrzymać zmian kamerą jak i
aparatem fot.ponieważ szybko się pojawia i znika a
mnie przybyło lat, niepełnosprawność, choroby, ale
w pobliżu odwiedzam leśnych przyjacieli i oni
wzajemnie mnie, których w zimie dokarmiam . Pozdrawiam

za promykiemSlonca :) pozdrawiam i głos zostawiam +

Jestem zakochana w Bieszczadach, chociaz tam nigdy nie
bylam/Znam je jedynie, z ksiazek i teraz z Twojego
uroczrgo wiersza.
Nawet moim marzeniem jest, by tam zamieszkac, na
stale.:)
Pozdrawiam.

Do wiosny już niedaleko, choć to jeszcze styczeń, już
można kreślić plany wycieczek...niech Bieszczady nadal
urzekają...miłego wieczoru

Kocham Bieszczady, Polańczyk i Jezioro solińskie - mam
stamtąd wspomnienia. Miłego oczekiwania na ptaszki.
Pozdrawiam!

Piękny wiersz Kaczorku, piękne Twoje oczekiwanie na
wiosnę i przebudzenie Bieszczad.
Pozdrawiam:)

bardzo ładnie i zgrabnie napisany wiersz ..

Znużeni szarością dnia zaczynamy wszyscy powoli
oczekiwać nadejścia wiosny która barwami i słońcem
rozweseli nasze dusze.Pozdrawiam.

O tak Bieszczady są tym skrawkiem na ziemi, które
urzekają i to one potrafią w sobie cudownie rozkochać…


Kaczorku, tak obrazowo ukazałeś ten zakątek, który
jest też bliski mojemu sercu, że poczułam to wszystko,
co jest w Twoim wierszu:)
Człowiek powinien mieć soje najcudowniejsze miejsca na
ziemi, mhmmmm prawda;)

Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)

zimowe krajobrazy i muzyka wiatru
pozdrowionka

"Jak dawniej moja droga ku szczytom pójdziemy, gdzie
łaskawa przyroda na ucztę zaprasza". Pięknie.
Pozdrawiam serdecznie.

W uroczych słowach wiersz zapowiada,
spacer we dwoje, wiosną w Bieszczadach!
Pozdrawiam!

Tak dużo obiecałeś wierszem, rozrzewnienie
nieuniknione :)
I podroż w najdalsze wspomnienia.

Pozdrowienia, Kaczorku Setkowy :))
Dziękuję za pamięć. Bardzo.

Powrócą ... pięknie, romantycznie i nawet nieco
magicznie :)