Powrót

A potem był zwyczajny powrót
Pierścionek rzucony w rzekę
Zapomnienia znowu zaczął lśnić.
Jego blask oślepia mnie,
Utula do snu
I zmienia kolor oczu.

Słodkie łzy ukołyszą zmysły
Zebrane w okrąg, by gnać na
Oślep...
A w jego centrum ja
Ukłuta i przywiązana do
Wirującej nieskończoności.

Zraniona strzałą nieziemskiej
Istoty, która przeszyła mnie
Wzrokiem tak mocno, że
Upadałam...
Zmęczone ciało runęło na
Kamienistą drogę, a
Potem wstało...
Otrząsnęło się
I wstało...
By znowu być z Tobą

autor

Inka

Dodano: 2004-07-03 09:12:45

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie