*Powrót*

Podróżnikom, którzy wiedzą, czego szukają, choćby nawet samego celu podróży.

Lustro wody spokojne i ciche,
Słońce krzyczy czerwienią zachodu,
Odbija się o spokój, o błękit toni,
I z wielkim hukiem gaśnie utopione...

Jadę wsłuchana w silnik autokaru,
Do szarości swojej próżnej i codziennej,
Wracam, wsłuchana w głos ostrzenia miecza,
Szarości próżnej - codziennego kata.

Moje istnienie jak te polskie drogi,
Łaty, dołki, czasem równa się trafi,
Trzęsą samochodem, tylko on stabilny,
Ja uważać muszę, by nie wypaść z trasy...

Gdzieś w polskich polach, na trasie Warszawa - Kielce.

autor

Zalovana Martuś

Napisany: 2007-05-12 Dodano: 2007-05-13 11:29:06

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie