Powrót

Bezmyślność, nieostrożność
To ona go zgubiła
Odebrała wtedy godność
I nóż w plecy wbiła

W ten wrześniowy ciepły dzień
Wyrwać chciał się z domu
Założył buty swe
Nie mówiąc nic nikomu

I pojechał w siną dal
Spojrzeć na swą miłość
Nie myślał chociaż chciał
I wtedy się skończyło

Wielki huk i blachy zgrzyt
Odebrał mu nadzieje
W śmierci przyszłej rytm
Pisał swoje dzieje

Bić w serce się zaczyna
Myśli starał kleić
Tylko pasek w ręce trzyma
Czuł, że to coś zmieni

Już na krtani ma swą wolność
I w wędrówkę się udaje
Chociaż jemu iść nie wolno
Jego serce bić przestaje

Lecz Bóg na to się nie zgodził
I ktoś dojrzał jego postać
Człowiek dwa razy się nie rodzi
On drugą szanse dostał

Karetki sygnał było słychać
Już na miejsce dojechała
On nadal nie oddychał
Za późno przyjechała

Lecz lekarz zaczął bitwę
O chłopca, jego życie
W myślach wzniósł modlitwę
I usłyszał serca bicie

Po spokojny długim śnie
W szpitalu się obudził
Nie wiedział gdzie teraz jest
Lecz wiedział że już wrócił

Chciał żeby ktoś przeczytał
Jakie były jego dzieje
Dlatego ten wiersz napisał
Bo w sercu ma nadzieje

autor

Daniel S.

Dodano: 2009-09-04 08:36:06

Ten wiersz przeczytano 863 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie