Powrót

I przez wodospad łez
widziała jego twarz
a skroplony ból na sercu
grał przedziwną melodię...

A ona szła szarą drogą
brnęła w pustkę miasta
a jej czarny płaszcz
błyszczał od przymarzłych kropel...

A ona zatopiła się
w miękkim pluszu fotelu
a ciepło kaloryferów
zziębiło ją do kości...

Aona pijąc gorącą kawę
wiedziała, że cos odeszło
i nawet słowa starej piosenki
nie były wstanie wskrzesić radości...

A ona myśląc niewiele
wzięła do ręki słuchawkę
a ciepły głos z drugiej strony
obudził lawinę nostalgii...

A ona siedząc pod scianą
wylała całą łez rzekę
a dźwięk dzwonka u drzwi
poderwał ją do zycia...

I rano wstając
znów twarz jego ujrzała obok
i już wiedziała
nie umie żyć bez tej twarzy...

autor

Tynusia

Dodano: 2005-09-26 19:26:12

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie