Powtórka

Może warto dziękować, za to co już mamy.

Byli w kinie na seansie,
na "Kinowym romansie".
Wpatrzeni w swoje oczy oboje,
obiecali pokonać wszelki trud i znoje.

Uśmiechnięci, za rękę wyszli z kina,
Przy wejściu stała z parasolką osamotniona dziewczyna.
Patrzyła na nich smutnym wzrokiem
i w przeciwną stronę ruszyła wolnym krokiem.

Dotarła do ulicy, którą niegdyś razem przemierzali,
a bez serca ludzie się z nich śmiali.
Wspominała cudowne chwile z nim spędzone.
teraz jej ukochany ma już żonę.

Spotykali się czasem na ulicy,
Tacy smutni, z tropu zbici.
Szła dalej, doszła do kościoła.
Była tam ta młoda para wesoła.

Wyszła i ruszyła przed siebie.
Cztery dni później, ludzie zebrali się na jej pogrzebie.
Do tej pory nikt nie wie co się stało.
Może jej serce z tęsknoty nie wytrzymało.

A ci młodzi dalej się spotykali,
pamiętając o tej pani,
dzięki której zrozumieli,
że właśnie takiej miłości pragnęli.

autor

Pesymistka94

Dodano: 2011-01-08 21:06:26

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie