Pożegnanie

Pamięci Twojej świeżej jak poranek

Dziwnie mówić do Ciebie po imieniu
Gdy dla Ciebie do końca pozostałem dzieckiem
Wiedz, że nigdy nie zapomnę:
A) zapachu Twoich włosów
N) dotyku Twojej dłoni zaoranej zmarszczkami
N) Twojego ciepła
O) Twojej miłości
!) Ciebie
Anno!
Gdy odeszłaś nie spadło niebo na ziemie
Gdy umarłaś nie zagrzmiały dzwony w kościele
Może tylko jakiś pies zawył z rozpaczy
Kiedy idąc chodnikiem upadłaś na bruk
A ja wiedziałem tamtego dnia
to był dzień, który twój kalendarz pominął
31 stycznia, którego nie było
Nie dożyłaś do daty płaczącej ze ściany
Pozostała mi po Tobie Twoja ostatnia chusteczka
Wykradziona z kieszeni ulubionego płaszcza


A może, gdybym Cie objął kilka godzin wcześniej...?

Dziękuje za to, że dałaś mi wszystko

autor

Aleksander Jantar

Napisany: 2005-02-01 Dodano: 2005-02-02 01:11:10

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie