Pożegnanie

Kiedy już sam zostaniesz ze wzrokiem błądzącym,
zataczając kręgi wspomnień na zielonym suficie,
wsłuchany w ciszę tego pokoju -zamknij oczy,
a usłyszysz przez mgłę me ciche wołanie o świcie.

Gdy obrócony na drugi bok nieprzespany w noc bezsenną
oczy zwilżone uschłymi wspomnieniami wspominać mnie będą
Przymruż głowę snem niespokojnym zwilżoną
przytul pretensję nikomu niezawinioną ,że czas się postarzał...

A ja pod nocy kapturem
Purpurą ciepła Cię otulę...
Szept ciszy wzburzonego serca usłyszę...
Szelest pościeli pocałunkami zagłuszę, zwilżając westchnieniem Twe ciało...

Kiedy mnie już zabraknie, choć zawsze mnie tutaj za mało.
Zamknij oczy, pełne żalu z wytęsknionej tęsknoty.
Niech niesie Twe niesłyszalnie głośne wołanie wiatr złoty...

Ja jestem, choć wiatr delikatnością delikatną udaje mój dotyk...

autor

Szept Ciszy

Napisany: 2005-04-18 Dodano: 2005-06-14 06:31:13

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie