Pożegnanie jesieni
uleciały liście brunatno-złote
w opustoszałe sady
gna wiatr po polach
i las zanucił refrenem
mgły opadają kurtyną
ostatnia scena zieleni
ptaki nieskore do śpiewu
odchodzisz tak tajemniczo
melancholijnie
błądzisz drogami smutkiem deszcz płacze
zimno wnika w ziemię
srebrzy szron bielą
drżąc na trawie przed nadejściem
Pani śnieżnej srogiej
listopadzie ciemniejesz dniem
nocą księżyc wskazuje szlak
rankiem zostawiasz ślad
pobielone szronem drogi
autor
NiebieskaDama
Dodano: 2011-11-30 10:30:01
Ten wiersz przeczytano 834 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Wielka poetko słowo "nieskore" pisze się razem :)i
to dlaczego słowo pani wielką literą?
listopad odchodzi od nas delikatnie, tak jak w Twoim
wierszu :-)
opustoszały sady a mgła kładzie się nisko taka już
bywa jesień przed nadchodzącą zimą :)