Pożegnanie patrycjusza

Odejdę jak Petroniusz nim blady wstanie świt
Tak dumnie i z honorem, tak wspomnę przeszłe dni
Zmęczony życia blaskiem udręką nocnych chwil
Gdy mierzi mnie o brzasku wspomnienie tamtych dni
Gdy w głowie się kołacze riposty celny cios
Gdy po raz nie wiem który znów zakpił ze mnie los
Samotny pośród tłumu już nie chcę dalej trwać
Znów szukać pośród wspomnień tego co skradł mi czas
Znów lawirować słowem i gestem niczym klaun
I czynić dla poklasku tak by zabawić was
Podczas szampańskiej nocy samotnie w myślach trwam
Dziś w blasku sztucznych ogni nadziei promyk zgasł
Gdy się rozbawił cały ten ziemski świat
Toastem o północy cykuty spłynie czar
Gdy zbroczy białe szaty muśniętej żyły mgła
Ty mój Aniele miły swym skrzydłem otul mnie
Niech zasnę w ciepłej ciszy w swe myśli wtulę się
Gdy gawiedź w dzikiej żądzy przywita nowy brzask
Zostanę już wspomnieniem choć kocham przecież was
I Ty co mnie żałujesz ty pomnij słowa te
Że żyłem tak jak chciałem odchodzę tak jak chcę

Zostawiam tylko słowa Tym co kochałem

autor

AsinusAsinorum

Napisany: 2004-12-30 Dodano: 2004-12-30 12:49:20

Ten wiersz przeczytano 585 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie