(późną sierpniową porą)

późną sierpniową porą
zapukałeś do bram serca
i nie czekając na odpowiedź
wypełniłeś głuchą pustkę
pięknem swojego światła

teraz wiecznie nienasycona
chwytam promienie twych uczuć
stąpając po bezkresie czasu

jesteś ciszą gwiazd porannych
ze słońcem wędrujesz czule
po złotym brązie moich włosów
otwierając drogę naszym szeptom
na kolejne niespokojne noce

teraz już nie znam granic
a każdy horyzont w twych oczach
tuli kruchość rozkochanych powiek

bez ciebie nie poznałabym smaku
bezsenności

autor

Izabela0906

Dodano: 2009-02-21 16:26:52

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie