Późnym Wieczorem...

Leżąc na boku późną już porą,
Myśli wieczorne za mnie się biorą…
Ty mi je kradniesz, wołasz milczeniem,
Które jest dla mnie sennym wspomnieniem.

Leżąc tak ciągle w ciszę wsłuchany,
Słucham jak człowiek nie wysłuchany…
Widzę Cię obok w pustkę wpatrzony,
Tak jak narkoman uzależniony!!!

Leżąc samotnie w senność ubrany,
Szepczę do Ciebie nie pokochany.
Wołając Ciebie, ciszą stłumiony,
Leżę w miłości osamotniony…

I słucham tej ciszy, która nieznana…
Moja najmilsza i ukochana!!
I czuję samotność, którą znużony…
Tobą związany, nienasycony!

Leżąc bezwonnie w miłość ubrany,
Mówię do Ciebie nie wysłuchany…
Głos odejmuje hałas milczenia!
Konam z tęsknoty i z zapomnienia…

Leżąc w objęciu grzesznej ciemności,
Prawie nie widzę swej samotności.
Czuję jej dotyk na mym ramieniu,
Który odwrotny memu pragnieniu…

Patrząc na pustkę, słyszę wołanie,
Które mnie prosi: „Przytul Kochanie…”.

autor

Pegaz85

Napisany: 2006-04-01 Dodano: 2006-11-04 10:36:53

Ten wiersz przeczytano 952 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie