pozostało
zniknął mi z przed nosa świat,
tysiąc i więcej barw
nie zdobi już przegranych marzeń.
nie ma dokąd wracać,
gdzie zasypiać,
trwać
pustką rzeźbię na nowo
to co jeszcze pozostało,
uczę naiwności
każdą cząstkę mojej duszy.
autor
neta
Dodano: 2013-06-04 23:23:02
Ten wiersz przeczytano 766 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Nie da się nauczyć naiwności...oduczyć chyba też
niestety nie...
Czasem życie zaboli i tak trudno odzyskać nadzieję na
szczęśliwe jutro, ale trzeba wierzyć, b o po
największych burzach wychodzi słońce.
...pustką rzeźbię na nowo
to co jeszcze pozostało,
uczę naiwności,ładnie skojarzyłaś. do twojej rzeźby
dodałbym, ciekła i miłości, pozdrawiam.
...pustką rzeźbię na nowo
to co jeszcze pozostało,
uczę naiwności,ładnie skojarzyłaś. do twojej rzeźby
dodał bum ciekła i miłości, pozdrawiam.
Czasami są takie chwile, że nic innego się nie czuje,
tylko pustkę.
To straszne chwile, ale się zdarzają...
Pozdrawiam:)
pieknie