Pozwólcie mi żyć w ideałach
Pozwólcie mi żyć w ideałach
Nie róbcie tego tak otwarcie
To jak strumień zimna na ciało gorące
Które stygnie w prostoty oparach...
Dajcie mi rozkosz niewiedzy
Chcę się cieszyć jej smakiem!
Chcę błędnym błądzić szlakiem!
Nim prawda w me oczy uderzy...
Nim sumienie wszystko zmierzy...
autor
autor1984
Dodano: 2006-05-27 01:19:40
Ten wiersz przeczytano 693 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.