Pragnienie

Z letargu zbudzona wiecznego
ujrzałam Ciebie - Aniele
we mgle skąpanego.
A twarz Twa lśniąca
blaskiem świetlistym
jak gwiazda na niebie
jasnym i przejrzystym.

I Twe wołanie
po stokoroć głośne,
jak huk wodospadu
co niesie w głosie
krzyk rozpaczy i namietności.

Stanąłeś przy mnie
u boku mego,
i czekasz - nie prosisz
i patrzysz na mnie
choć wzroku nie podnosisz
i skrywasz skrzętnie
swoje pragniena,
i czytam je w Twej duszy
i widzę je jak na dłoni
ukryte głęboko Twe marzenia.

Ad perpetuamrei memoriam

autor

Alinda

Napisany: 2006-06-06 Dodano: 2006-12-23 17:57:16

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie