Prawda mego zycia..

Na swiat przychodzimy orgilnalni, bez skazy....

Wiesz jak latwo jest popasc w rutyne?
Wiedziec wiecej niz inni i sie z tym kryc.
Myslec o tym czego nie ma a byc powinno.
Zapomnialam kiedy sama soba sie stalam...wiesz?
Gdy jedyne co z ciebie zostalo to duma,smutek bijacy z oczu i nienawisc do wszystkiego co cie otacza.
Gdy bol niewidzialnej strzaly wciaz przeszywa serce...uklucie za ukluciem,za ukluciem kolejne uklucie,uklucie,uklucie...uklucie.
Gdy wszyscy mowia ,ze masz tak wiele,a tak naprawde nie ma sie nic.
Kryjac wciaz uczucia pod peleryna.
Bez znaczenia uzywajac prostych slow do prostych ludzi.
Snuje sie samotnie majac na karku wlasny cien,
Tak mija moj dzien..za dniem..i koniec
Teraz zapanowal mrok-noc nie majaca konca...

....nie pozwolmy sobie ,umrzec jako kopia.

autor

Malarska

Dodano: 2004-12-15 11:08:42

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie