Prawica

I. Dotknął mnie sęp koronny
w mej prawicy oblicze
i poczerniała ona jak niebo
w noc ciemną noc gniewną
II. Nie wzrósł w niej promień
lecz rozlał się wkoło
potu z krwią dziecię
z koroną z koroną
III. I pustka jak fala o brzeg
darła skały i łodzie wpół
zmiotła płynne tworząc rany
A dźwięk z prawicy donośny
IV. A paltem zakryte me oczy
a czerwień
a biel umarły wzajemnie tej nocy
V. Pobladły gdzieś w wodzie
ukryły się ślepia tłum luster przeniknął
w mrok zimnej ochoty co w dzień przedni
radość w sen obracały jak w walcu memoriały
VI. Mrok po mnie I zgrzyt po mnie pozostał
letniego poranka i czystość co niosłem
ją w dzbanie z mlekiem gdzie wpadła
sępa narracja

autor

kaznodziej

Napisany: 2010-05-28 Dodano: 2010-05-30 14:32:07

Ten wiersz przeczytano 671 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie