PROCES
A gdy spojrzysz w me oczy,
pustkę w nich zobaczysz.
Wyrwane marzenia,
zabrane wspomnienia…
Zostawiona
w gubiącej teraźniejszości,
z czasem obecnym,
co łączy się
z moimi ubytkami.
Gubię się
z każdą sekundą
jeszcze bardziej
niż przed chwilą.
Brak pomocnej ręki,
wszędzie kata spojrzenia.
Sądzona za głupotę,
za straconą miłość,
za uczucie,
co nie miało prawa zakwitnąć.
Proces trwa…
Wyrok:
Śmierć lub miłość
- każdy zabija,
różnią się tylko czasem trwania.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.