(promienisty dzień)

promienisty dzień zostawiłam za sobą. puls w tętnicach podnosi
ręce do góry-rozbłyski chłodnej szyi kurczą się. moje zaróżowione
policzki rozstawiają noc po kątach. na skraju łóżka zwieszasz
całodniowe oczekiwanie. twoja umęczona skóra (żmudne zmagania
z tęsknotą-astronautką robią swoje) osuwa się w ostry zarys miednicy.

rozżarzeni do czerwoności rozczesujemy nasze prywatne galaktyki.
dotyk zwilżonej językiem sukienki dosładza wgłębienia między udami.
późne odprężenia lepią się do okien. za wcześnie na odpokutowanie. ty-
wciśnięty w gardło niedokończony sen.

widok na ciebie zaaplikował czerwiec w niesamowicie wygięte plecy.
w lipcu spoważnieję. wiśniowe drzewa wciąż tworzą romantyczne historie.

autor

Izabela0906

Dodano: 2009-06-17 12:37:18

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie