Promyczek słońca
Już ranek i noc przemija
do życia budzi się dzień,
na nieboskłonie nieba
już widać iskierek cień.
Ty jesteś słońcem co rano
promieniem otula mą twarz,
a ciepło niczym Twój dotyk
rozgrzewa stłumiony żar
Dla Ciebie otwieram więc oczy
i serce zaczyna znów bić,
więc proszę świeć nieustannie
bo to dla Ciebie chcę żyć.
autor
fiołeczek
Dodano: 2011-05-26 07:01:36
Ten wiersz przeczytano 560 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
I tak trzymaj, żyj dla tego promyczka, pozdrawiam.
Fiołeczku lekko i przyjemnie się czyta, uśmiech
posyłam :)
Witaj..romantycznie lirycznie klimat pełen
uczuć..pozdrawiam miło++