PROROK

miłość to wielka cisza
albo huragan za dalekimi morzami
i nawet gdy bliska, namietna
potrafi wyrywać
z piersi najmocniejsze serca

warto o nią walczyć
i poddać sie pokornie
gdy cię dopadnie
choć może krwawić serce
rozszarpane słowa sztyletem
wysłuchać ją trzeba pokornie

wartość to największa w życu
uczy bezwarunkowo
jednakowo kochać słońce i burzę
ogień i wodę
radość i trwogę

ukazuje prawde
prosto z serca twego
i drogowzkazy juz jasno świecą
na dotąd nieczytelnej mapie do nikąd
bo miłość jest pragnieniem czystym

nie złotem ani klejnotem
nie pokarmem ani pieniądzem
jest duszy pragnieniem
prawdziwa uskrzydla konie w pegazy
niewidomym otwiera oczy

i choc nie można uciec przeznaczeniu
gdy za nami przeszłość ukochana
a przed nami przyszłość nieubłagana
niecierpliwie, lapczywie wdychana
choć ważne jest to co było
ciędle ważniejsze jest to co będzie

nie chce już od innych miłości
mam ją w sercu to wystarczy szczęściu

autor

PENTHAGRAM

Napisany: 2006-08-31 Dodano: 2006-08-31 16:53:05

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie