Prośba o ...

Los - Nauczyciel srogo palcem mi pogroził
Kochaj ludzi! Tymi słowy me jestestwo zmroził.
Drogi Losie, to Ty sam przynosisz trwogi
Gdy proszony czy nie, wchodzisz w moje progi.

Wyrzekłeś słowo - ono na zawsze w pamięci utkwiło,
Jak cierń, przez który serce me długo krwawiło,
Jak łzy, co po twarzy spływając parzyły,
Jak obojętność co ze smutkiem goryczą mi były.

Bądź Losie dobrym druhem w tej ziemskiej wędrówce,
I cieszyć się pozwól w tej drugiej życia połówce.
Ono za chwilę zgaśnie jak zdmuchnięta świeca,
Jak palenisko wyziębłe, czarna czeluść pieca.

autor

Krystyna

Napisany: 2006-12-26 Dodano: 2006-12-26 02:28:33

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie