Prośba o Radość
Radość!
Daj mi ją.
Dawno jej u mnie nie było.
Już przestała wpadać na poranna kawę.
Dawno też nie była na niedzielnym
obiedzie.
Przestała dzwonić wraz z porannym
budzikiem.
Nawet pod drzwiami nie stoi, czekając aż
ktoś jej otworzy.
Odeszła gdzieś.
Nie ma jej w śpiewie ptaków,
Na ruchliwej ulicy,
W starym klonowym drzewie za oknem.
Nie ma jej w śliwce, utopionej w kompocie
babci.
Zniknęła.
Tak jak znika królik w rękach magika.
Tak jak gaśnie płomyk palącej się
świecy.
Tak jak milknie wrzask dzieci na
korytarzach po przerwie.
Tak jak umiera kwiat na zimę.
autor
Charlottka5
Dodano: 2009-06-08 19:05:43
Ten wiersz przeczytano 487 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Nie smuć się jutro też jest dzień,jutro na pewno
zapuka... radości życzę,bardzo ładny wiersz,
pozdrawiam :)
Wróci. Zapuka do drzwi tak długo wyczekiwana.
Pozdrawiam.
No aż smutno się robi, jak się czyta taki wiersz, ale
chyba o to chodziło ;)
Mimo wszytsko uśmiechnij się, głowa do góry, będzie
dobrze... ;P
I pamiętaj, ze trzeba się cieszyć nawet z najmniej
znaczących rzeczy ;)
I mam nadzieję, że w końcu ta Radość zapuka do Ciebie
do drzwi ;)
I może nawet zaprosi do kina ;)